Mijn Verhaal

Hoe Nederlands eerste plantage ontstond

De beste ideeën komen vaak op onverwachte momenten. Bij mij was dat op een roltrap op het vliegveld van Hongkong met een tasje Chinese thee in de hand. In de haast gekocht tijdens de overstap van mijn huwelijksreis naar Bali.

Zo’n liefhebber was ik dan ook wel weer dat ik dat leuke winkeltje niet links kon laten liggen, ondanks dat mijn kersverse echtgenoot me enigszins geïrriteerd tot snelheid maande. We moesten een aansluiting halen! Toch sjouwde hij braaf achter me aan, want hij wist ook wel dat ik echt even aan die thee moest snuffelen. Op die roltrap, met die thee in mijn handen, wist ik het ineens: ik begin een theeplantage!

Elk verhaal heeft een begin, dus ook het mijne.

Dat begint eigenlijk op 29 juli 1983. Toen werd ik namelijk geboren om vervolgens op te groeien. En dat opgroeien gebeurde op de mooiste plek die ik me voor kan stellen: de boerderij van mijn ouders in Soerendonk (Noord-Brabant). Met koeien, varkens, honden, poezen, asperges, aardbeien, stallen, hooi en vooral zeeën van ruimte voor een kind om gelukkig op te groeien. En dat deed ik dan ook.

Toch waren al het harde werken, het respect voor dier en natuur, de geschiedenis van de plek (de boerderij was zelfs nog van mijn grootvader geweest) voor mij toen niet meer dan vanzelfsprekend. En zoals dat gaat: ik werd puber, ging studeren en wilde toen vooral ‘iets anders’. Ik werd illustrator, werkte parttime bij de bibliotheek en de boerderij raakte steeds verder uit beeld.

Tot enkele jaren geleden. En het was de boekhouder die de confronterende vraag stelde. Wat ik met de boerderij wilde?  En daar had ik dus geen duidelijk antwoord op, maar één ding wist ik vrij snel: ik wilde hem niet opgeven. Ik wilde iets doen met de stallen, de grond en de middelen. Maar wat?  

Een periode van overpeinzen brak aan. Doorgaan met asperges en koeien? Een camping? Een mini-conferentiecentrum en de grond verhuren? Geen van deze ideeën sprak me erg aan.

Ondertussen bleef ik liefhebberen in de thee.

Een passie die bij mij was gewekt tijdens een reis naar China. Ik had altijd graag thee gedronken, maar daar leerde ik over de traditie, de beleving en het ritueel rond het drinken van een simpel kopje thee. En over smaak en kwaliteit. Mijn vriend werd soms gek van mijn busjes met allerlei soorten thee, proeverijtjes, leuke kopjes en potjes, boeken met achtergrond.

Toch vroeg hij me ten huwelijk, zei ik ja, gingen we op huwelijksreis en belandde ik met dat tasje Chinese thee op de roltrap van het vliegveld in Hongkong. En toen wist ik het: ik begin een theeplantage!

Simpele gedachte, maar wel het begin van een uitgebreide reis. Een zoektocht naar de mogelijkheden, waarbij ik de hele tijd verwachtte dat iemand me zou wijzen op de onmogelijkheden van mijn avontuur. “Maar meisje, een theeplantage? In Nederland? Dat gaat niet!”

Een reis die me bracht naar verschillende theeplantages in Europa, bij een ontzettend aardige botanicus in Italië die me helpt waar hij kan, een plantage in Zwitserland waar ik kennis maakte met een laboratorium dat onderzoek doet naar de theeplant. Daarnaast startte ik met de theejaaropleiding van ITC Academy om meer inhoudelijke kennis op te doen over thee en een goede start te maken met het ontwikkelen van mijn eigen smaak. En nergens stuitte ik op die gevreesde woorden: een theeplantage in Nederland, onmogelijk!

Sterker nog: mijn netwerk groeide gestaag, de eerste planten gingen de grond in en er was ook sprake van een heuse ‘first flush’, de eerste oogst van mijn eigen theeplanten. Vertrouwen kreeg ik, overal waar ik kwam. Zelfs tijdens een theereis door India, waar ik het Tocklai-instituut en een theetuin in Darjeeling bezocht. Aanmoedigingen kreeg ik vanuit de Zuidelijke Land- en Tuinbouw Organisatie (ZLTO) en het Nederlands Agrarisch Jongeren Kontakt (NAJK).

De gedachte ‘ik begin een theeplantage’ kan ik inmiddels loslaten. Ik héb een theeplantage. Het Zuyderblad, de eerste in Nederland.

Linda